ฮันซังกุงและแดจังกึม

หวังว่าทุกท่านคงจำละครเกาหลี แดจังกึมกันได้นะครับ

ผมไม่ได้ดูแดจังกึมตั้งแต่แรก เพิ่งมาดูตอนที่เริ่มดังแล้ว ตอนแรกยังเรียกชื่อผิดเสียด้วยซ้ำ

แดจังกึมมีแง่มุมให้ศึกษาเยอะมากๆ ผมเคยเขียนบทความเกี่ยวกับแดจังกึมลงมติชนรายวันถึงสามตอน แต่มีอยู่ประเด็นนึงที่ผมไม่ได้กล่าวถึงทั้งที่สำคัญมากๆ

นั่นคือบทบาทของฮันซังกุง

แม่ของแดจังกึมสั่งเสียก่อนตายไว้ว่า ขอให้ก้าวขึ้นไปเป็นซังกุงสูงสุดให้ได้ แดจังกึมปฏิบัติตามคำของแม่อย่างเคร่งครัด นั่นคือทำทุกวิถีทางเพื่อเข้าวังให้ได้ ไม่งั้นไม่มีโอกาสเป็นซังกุงสูงสุดได้เป็นแน่

ดูแดจังกึมแล้วก็จะเห็นได้ว่าทำไมเกาหลีถึงได้ประสบความสำเร็จ ทั้งที่ทำเลที่ตั้ง ภัยธรรมชาติและการถูกยึดครองจากญี่ปุ่น ล้วนแล้วแต่เป็นอุปสรรคแทบทั้งสิ้น หรือเพราะแรงกดดันจากอุปสรรคเหล่านี้นี่แหละที่ทำให้คนเกาหลีฮึดสู้อย่างแดจังกึม

เมื่อเข้าวังได้แล้ว แดจังกึมก็พยายามอย่างหนัก เพราะตนไม่มีเส้นสายเหมือนอย่างหลานแชงซังกุง เพราะรายนั้นตระกูลเป็นซังกุงสูงสุดมาหลายชั่วอายุคน

ทว่าด้วยความมานะพยายามและความคิดสร้างสรรค์ ทำให้แดจังกึมสามารถถีบตัวเองได้ทั้งที่ฐานไม่ดี

การที่แดจังกึมก้าวขึ้นมาได้อย่างรวดเร็วนั้นส่วนหนึ่งเพราะได้ลูกพี่ดี

นั่นคือฮันซังกุง

ฮันซังกุงเป็นเพื่อนแม่แดจังกึม ตอนแรกที่เจอกันก็ไม่รู้หรอก ฮันซังกุงก็เคี่ยวเข็ญและพร่ำสอนลูกเพื่อนมาตั้งนานโดยไม่รู้ แต่ถึงแม่จะไม่ใช่ลูกเพื่อน ฮันซังกุง(ซึ่งไม่ได้มีเส้นสายและสืบตระกูลผู้ดีอะไร) ก็เอ็นดูแดจังกึมเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว

คงเป็นเพราะดวงสมพงษ์กันก็ได้ล่ะกระมัง

ฮันซังกุงได้แดจังกึมเป็นผู้ช่วย ทำให้ทำงานสบายขึ้น เพราะจังกึมเก่งและขยันมาก

ตอนที่แข่งขันกับแชซังกุงเพื่อเลือกตำแหน่งซังกุงสูงสุดนั้น ฮันซังกุงระบุว่าให้จังกึมเป็นผู้ช่วย เพราะฮันซังกุงเชื่อมั่นและเชื่อมือจังกึม แม้ว่าในเวลานั้นปุ่มรับรู้รสของจังกึมจะใช้การไม่ได้ แต่ฮันซังกุงก็เชื่อมั่นว่าจังกึมต้องทำได้

ซึ่งจังกึมก็ทำได้จริงๆ เพราะเธอเป็นคนที่มีจินตนาการ

เมื่อฮันซังกุงชนะการแข่งขัน เธอก็ไม่ได้รับเครดิตนั้นเสียเองทั้งหมด กลับบอกว่าเป็นเพราะผลงานของจังกึม

ก่อนการแข่งขันฮันซังกุงบอกก่อนเสียด้วยซ้ำว่า ขาดจังกึมไปไม่ได้

ความสัมพันธ์ระหว่างจังกึมและฮันซังกุง(ซึ่งต่อมาแพ้ภัยทางการเมือง จนเสียชีวิตในที่สุด) เป็นความสัมพันธ์ระหว่างเมนเตอร์และลูกน้องคนสนิท

ลักษณะการดูแลจังกึมนั้นเรียกว่า Mentoring คือดูแลใกล้ชิดสนิทสนมยิ่งกว่าการ Coaching ทั่วๆไป

เพราะเมนเตอร์นั้นต้องหวังดี ถ่ายทอดวิชา และเก็บความดีความชอบเอาไว้แต่เพียงผู้เดียวด้วย

อย่างไรก็ตาม ความผูกพันของจังกึมและฮันซังกุงนั้นประดุจแม่กับลูก

นั่นคือเป็นยิ่งกว่าเมนเตอร์ทั่วๆไป

ดังนั้นหลังจากฮันซังกุงแพ้ภัยทางการเมือง จนถูกเนรเทศ แต่ทนพิษบาดแผลไม่ไหว สิ้นใจกลางทางนั้น ทำให้จังกึมแค้นมาก และบอกกับตัวเองงว่าจะกลับมาเอาคืนพวกใจเหี้ยมทั้งหลายให้ได้